En dan nu de allerlaatste uit Gambia!!!

Lieve Allemaal

En dit is dan mijn laatste bericht uit Senegal en zelfs uit Gambia

Amadou vindt dat ik best nog een laatste bericht kan schrijven.
Leuk bedacht, maar oef....... er is zo veel, ik kon echt alles niet op schrijven.

Dit was me de vakantie wel...... op avontuur.
Ik heb mijn gevoel maar gevolgd, en ik had gelijk!!
Wat een geweldige vakantie, op stap met Amadou, wat een succes!!
Samen op vakantie,dag in en dag uit op stap in de groene Mercedes!
Het leek wel de gewoonste zaak van de wereld!
We hebben wat afgekletst samen! En heel veel lol gehad!
We komen allebei uit een totaal andere cultuur,
Maar het maakt voor ons duidelijk geen verschil!
En ja..... we hebben elkaar wel goed leren kennen!
Amadou kent echt heel Gambia volgens mij persoonlijk, en een groot deel van Senagal ook!
Overal heeft hij bekende zitten.
Overal konden we slapen, Alle vrienden van hem even aardig en blij ons te zien!
We zijn niet 1x verdwaalt.
Echt op weggetjes geweest, waar ik maar hoopte dat hij niet zou vragen of ik wilde rijden.
Om de apen, de geiten,de koeien,de mensen zonder licht.
Ik heb me geen moment onveilig gevoelt!

Op zoveel plekke geweest, waar geen toerist echt komt.
Dagen achter elkaar was ik de enige blanken, het deerde schijnbaar niemand.
Echt mijn soort vakantie dus, gewoon het leven lijden zoals de mensen hier doen.
Met Amadou was dat een groot feest!
Luieren aan het strand!
Slapen in een gammel hutje langs de Gambia rivier, oppassen voor de krokodillen.
s'avonds met de zaklantaarn naar de wc zonder deur!
Zo nu en dan geen water! Voor ons geen probleem, de kleren wassen in een teiltje met rivier water!!
Koken op ons gaspitje, het leek al snel de gewoonste zaak van de wereld.
Samen met een boek ergens zomaar zitten of een beetje voor ons uit staren!
Koeien op het strand, de apen die je brood van je bord stelen!
Little Amadou,de grote armoede die niemand schijnt te verhinderen om gastvrij te zijn! De kinderen die komen vragen of we pennen hebben!
overal de check punten van dan weer de politie dan weer de militairen, kofferbak weer open! Ennnn... eet geen biscuitje als ze je aan houden, want dat betekend delen!!!
Amadou die iedere keer met zijn hand draait als ik weer vergeet het raampje open te zetten! (onze airco!!!)

Geen internet, dat was even wennen! Maar toch is het ons gelukt zeer regelmatig wat te sturen.

Varen in een bootje, met de auto op de ferry, lopen op de mooiste echte stranden.
Lieve mensen ontmoet mooie mensen gezien.
Kuieren door wat eens heel mooi is geweest, de stank van het roken van de vis! De grote dikke rookwolken achter de oude auto's vol geladen met mensen, ze staan zelfs achterop. En...alsof het heel gewoon plegen ze een belletje met hun mobiel!!
De deuren die halverwege uit de taxi's vallen... geen punt touwtje eraan... en gaan!!!
Luisteren naar de mooie verhalen van Amadou, naar het museum van de slaven!
Overal even stoppen voor een foto.
De bermbommen,de douane op naar Senegal.
En wij tufte maar door!
Nachtje hier slapen nachtje daar slapen, echt opschieten deden we niet ,maar genieten deden we zoveel te meer!

Wat jammer dat het toerisme hier totaal de das om is gedaan, door de angst van ebola... die hier simpelweg niet is!!!
ik begrijp dat andere landen er hun voordeel mee kunnen doen, maar voor de bevolking hier is het zo jammer!

Maar aan alles komt een eind, dus ook aan deze fantastische vakantie.
Een belevenis die ik niet snel zal vergeten!
De rest van Senegal kan wel wachten, op een gegeven moment was het niet meer belangrijk!

Lieve Amadou je hebt me echt de vakantie van mijn leven gegeven.
Ik heb zo genoten van jou land en je gezelschap!
We zijn allebei zomaar ik het diepe gesprongen,en het was lief, mooi en bijzonder!
Nu ga ik weer naar huis, moet mijn eigen ontbijt weer maken,en mijn eigen koffie zetten!
Ik zal ons vrije leventje missen!

Ik hou van jou!

Liefs Elle

Het is nu middag, we gaan zo even afscheid nemen, en wat eten.
En dan gaan we naar de luchthaven!!