Op naar Nazaret

Op de 2e dag zijn we met de bus en ja ja.. dat is al een belevenis.
Iedereeen zit op elkaar gepakt, in een hevig schuddende bus. Nou viel deze reis erg mee. Hij duurde ten eerste maar een uurtje of 3 en er was gewone, nou ja gewone... weg!

We zijn ergens in de stad uitgestapt en hebben daarvandaan Ibrahim gebeld.
En die stond in een paar tellen bij ons aan het tafeltje.
Wat was dat een lievertje zeg! Echt zo´n lieve jongen die echt het vuur voor ons uit zijn sloffen liep.

Eerst zijn we naar het huis van zijn moeder gegaan. Ze wonen met nog een gezin op een soort afgesloten erfje.
Waar ook nog een ijzer/smedeijtje zat.
Het waren duidelijk geen rijke mensen alles even oud en afthans.


Ze wezen ons een kamer met een bed (zonder echt matras) en een bank. Wij dachten in de eerste instantie dat dat onze kamer was. Dat was ook wel zo... maar we moesten hem delen met Ibrahim en.... zijn moeder!!
Maar ach wat kon het ons schelen.


Zijn moeder ging gelijk voor ons de koffieceremonie in gang zetten. Daar staan de ethiopers om bekend.
Ze ging eerst de koffiebonen roosteren op een vuurtje, dan de schilletjes eruit. En dan stampen in een soort van vijzel.
Dan wordt er een speciale koffiepot op het vuur gezet. En daar wordt de koffie dan ingedaan.
Het was zo leuk om te zien, hoe die vrouw op leeftijd dat allemaal op de grond aan het doen was. En... wij moesten helpen!
De koffie wordt dan geserveerd met bah bah.. heeeeeeel veel suiker!
Maar ach je bent op visite en kan moeilijk weigeren!
Als het klaar is doet ze lekkere kruiden op het vuurtje zodat het heerlijk gaat ruiken.

Daarna ging ze aan het kokkerelen in een super klein keukentje dat ergens achter in de tuin was.
En ja... daar kwam onze eerste ingiara een soort van gebakken bleke pannenkoek gemaakt van tef.
Yvette vond het nog wel te eten... maar ik!!!! Ik vond en vindt het nog steeds een soort van spons gekookt in de azijn!!!Maar gelukkig was er voor mij ook wat brood.
Op de pannenkoek gooien ze dan wat hoopjes met verschillende groenten zoals kool en een bonenprutje. En als ze het hebben wat vlees. Dan nemen ze met hun hand een stukje ingiara en doen er wat vlees of groenten tussen en eten hem zo stukje bij beetje op.Alles is vrij heet gekruid met peppers.

Daarna heeft hij ons de markt laten zien, en het huis waar hij zelf woont.Alles gedaan met paard en wagen!En zo nu en dan met een soort van tjoek tjoek. Een wit met blauw 3 wielig voertuig met ik denk een bromfiets motortje.

Sávonds weer dezelfde koude ingiara gegeten. En toen ergens in de stad wat gaan drinken. Die jongen was zo blij dat we er waren hij leerde ons woordjes, en vertelde aan een stuk door. Dat je zo trots kan zijn op een land als Ethiopie!Vol armoede.

En ja.... toen moesten we naar bed.
Yvette en ik samen op het bed, zonder noemens waardig matras.
Ach we waren wat houterig de eerste 10 minuten de volgende ochtend maar verder ging het prima.Moeders sliep op de bank en Ibrahim.. gewoon op de grond!En ja... dat heeft wel iets als je zo echt met de mensen thuis met z'n alle in 1 kamer.
De volgende ochtend was er weer ingiara als ontbijt nu met spaggetie er bij!

Daarna hebben we afscheid genomen en dat vond Ibrahim ontzettend moeilijk.
Maar ja wij moesten door.